مَواسته شُکوفه هادَم...افسوس که رَفت و نِیواشت


 دلتنگی .... دلیل اینین ! اما نمفهمی بیچه وقت متمادی صرف شخم زدن خاطرات کسی اکنیم که بی دلیل اریت از زندگیت ! شک امنین یه نوع گنوغی محضن !   

 

 گل داودیِ سفید

تو گُلدُن تو پنجِرَه

رازِ دِلِ خُ نگفتِن

بی مونِسی شُپَره

روزی دستِ زنی زیبا

بی مِه تو گلدُن ایکاشت

مَواسته شُکوفه هادَم

افسوس که رَفت و نِیواشت

حالا که به مِ ول ایکِ

سر به دنبال دل ایکه

بِی چه بی وفا بودِی

رفتی و یاد مِ نتکِ

 

«ابراهیم منصفی»