مَواسته شُکوفه هادَم...افسوس که رَفت و نِیواشت


 دلتنگی .... دلیل اینین ! اما نمفهمی بیچه وقت متمادی صرف شخم زدن خاطرات کسی اکنیم که بی دلیل اریت از زندگیت ! شک امنین یه نوع گنوغی محضن !   

 

 گل داودیِ سفید

تو گُلدُن تو پنجِرَه

رازِ دِلِ خُ نگفتِن

بی مونِسی شُپَره

روزی دستِ زنی زیبا

بی مِه تو گلدُن ایکاشت

مَواسته شُکوفه هادَم

افسوس که رَفت و نِیواشت

حالا که به مِ ول ایکِ

سر به دنبال دل ایکه

بِی چه بی وفا بودِی

رفتی و یاد مِ نتکِ

 

«ابراهیم منصفی» 

نظرات 2 + ارسال نظر
حباب شنبه 8 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 03:14 ق.ظ

ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺎﻳﯽ
ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ
ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ
ﺟﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ
ﻧﻪ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ
ﻧﻪ ﺩﻧﺪﺍن های ﺳﻔﻴﺪ...

"حسین پناهی"

درستن !

ابراهیم یکشنبه 9 مهر‌ماه سال 1391 ساعت 09:43 ق.ظ

موا برم تنها بشم تنها فقط وا سایه خو

وقت سیاه رفتنن مه خوب افهمم غایه خو

دقیقن موا تنها بشم !
با ابرام تنها بودن واقعن یه حس عجیبین !

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد